دنیای قشنگ طاها

آن هنگام که درد وجودم را فرا گرفت تنها تو بودی که با ياد آمدنت آرامم می کردی... آن روز سخت باران می باريد و نم نم باران درونم را می شست و نويد وجود توی نازنينم را می داد... بابا هادی در کنارم بود و من در بحبوحه ی درد هر از گاهی نگاهم در نگاه بابا هادی می پيچيد و نگرانی و عشق به زندگی در چشمانش را به عيان می شد فهميد... آن روز باران می باريد و ارديبهشت ماه بود يعنی بهشت ماه ها...و توی عزيزم همچون فرشته ای کوچک از بهشت خداوند بر بهشت کوچک خانه دلمان پا نهادی...و من به يقين حس مادری را که سالها در نهاد مادرانه مادرم درک نکرده بودم آن روز زير نم نم باران به وضوح درک کردم...و فهميدم عشق يعنی اين...از نهادت کودک درونت را ب...